پیرسوکا دارَن می یان

پیرسوکا دارن میان فصل باهاره کاکُ جون                                باغبون تو کُرزه ها پته می کاره کاکُ جون

باد بشکاف اومده درختا از خاب پُ می شن                             شاخَشون پُر قُپَکُ هنوز خماره کاک جون

علفا تِنجه زده شده پُر گربه نُوروزی                                         سرمُ گورگُم شده در حال فراره کاک جون

گُل چیش دَرد تو بساط سبزیا ناز می کنه                                واسه گُنجیشک بلا که بی قراره کاک جون

دَر مِیخونَ ر دیشب کِرش واکرد یواشکی                                  می فوروش حواسشه خیلی بیداره کاک جون

گفتمش خُمره می خام تو کوزه بَرَم می می یاره                      ساقیمون کتک می خاد تنش می خاره کاک جون

نُقل اگر نیس باشه مَزه ی لوطی خاکه ها بَبَم                          یَنی ول کُن ئی چیا غصه نداره کاک جون

بی بیریم باز خونه مون به کِس کارا سر بزنیم                           بُوامون تنُ شده چیش انتظاره کاک جون

بییُ یی مُنجی محبت به بچا عیدی بیدیم                               بخدا خیرُ صوابش بی شماره کاک جون

اگه حرفُی دلُمون بُ گُفتُمون هیکی بشه                                 هی به هم دروغ نگیم اووَخ باهاره کاک جون

چه سُنت مبارکی !

داش می گُف :نوم خُدُ از حیث زرنگی تُ تکی                          خیلی رندُ ارقه هسی آمو بیشتر جانکی

بی رودرواسی می گم خلاصه خیلی ناتوی                              چاخانُ پشت هم اندازی اـــَل کَلَکی

در اومد گف او بهش : نَ پس آدم مث تُ خوبه                           شلُ ول دَس پا چُلُفتی خُلُ شرتی شَپَکی

تُ کارت خیلی دُرسه که نشسی یی گوشه ی                        انگُ مردُی عملی تو حال چُرتُ ها کَکی

همی رُودار پَسَکِ همدیگه ر بالُ می زدن                                 او می گفتش بی خیال ئی می گفتش نَتَکی

مردرندی که اووَم تو نخ اونا بود مث من                                    سرش اُوُرد جلو گف تو گوشُم یواشکی

ای باخاد ئی جور چیا رواجُ رُنق بیگیره                                     خُش به حال شَرُمون چه سُنَت مبارکی

تافته ی جدُ بافته

گفتم شنیدم که یی کارُی کرده دُرُسه                                     گُف هابله کار تموم شده خوبَم تُنُسه

گفتم ازی عشقُی آبکی خیلی دیدیم ما                                  گف نَ جون تُ ئی بار کارش بُ اُسُ قُسه

گفتم طرفش ینی که تافته ی جدُ بافته ن                                 گف خُدش می گه او ر که دلش می خاسه جُسه

گفتم ئی ر من می شناسمش کارش بی پاشنن                     گف ئی حرفو از سوز دله کارش دُرُسه

گفتم چرُ پَنوم پَسَلَک کاراش کرده                                          گف نخاسه فردُ بیذران دسه وُ مُسه

گفتم چی چی گف از سَرُ سِرُی که به ما دُشت                        گف مه چی تموم شد دلش از همه شُسه

گفتم می گنُم یی چی برم نوشته راسه ؟                               گف گفته بوگوش عروس شدم قِجقِجی غصه

بُوام سوزُنده

ما هم می دونیم مدتیه قاپِتِ پیچُنده                                      حَقَم داری گریه م داره بد دلت سوزُنده

بُرده تِت لُب رودخونه وُ تشنه اُوُرده                                          هجرت داده حرست داده خوب شیرَه ت چلُنده

بد از او همه برُو بییُ جَخ می گه نه خیر                                   کی تالُ تُ ر مث بچه دمبالش دُوُنده

یَنی گفته تت ما ر به خیر تُ ر به سلامت                                شایدم عذابت داده یی سنگی تُرُنده

من می گم تُ پرم می کنی خُدت حالیت نی                           خیلی م او تقصیر نداره تیغ تُ کُنده

همی امروزُ فردُ کردی همی مِخمِخه کردی                               هیکی ئی میون اومده بری تُ چوب شُکُنده

گف دس به دلُم نیذُ کاکُ حالم خرابه                                       نمدونم چطو حالیت کنم بُوام سوزُنده

روزگارُم تُ سیا کردی

نمی گم می تُ چکار کردی بَرَم                                             تُ هزار د ـــَفه قطار کردی برم

می دونم چه حَقی گردنُم داری                                              ملومه تُ خیلی کار کردی برم

ها کاکُ هر چی دارم از تُ دارم                                              چه قشنگ حُقه سوار کردی بَرَم

تُ چاکُندیش به من فلک زده                                                 ئی آشی بود که تُ بار کردی برم

روزگارُم تُ سیا کردی دیگه                                                    خوب زمسون باهار کردی برم

گف اقَد کُرکُری نَمخاد بوخونی                                                که عجب صیدی شکار کردی برم

تُ خُدت عُرضه نَدُشتی هی نگو                                            روزُم مث شب تار کردی برم

حالا ای خیلی بده کلک بکن                                                 هی نگو می تُ چکار کردی برم

رو چیشُم

گُف می باس عینهو مجنون بشی گفتم رو چیشُم                    گف می باس ایلونُ ویلون بیشی گفتم رو چیشم

گف می باس صُب تُ پسین اِنگُ دیونا تو کوچا                          پیش رو مردم لوتُ عُریون بیشی گفتم رو چیشم

گف می باس بچام اگر دور تُ دسَک بزنن                                 نَ که یی د ــَفه پشیمون بیشی گفتم رو چیشم

گف می باس خاطر ما رِ اَی بُخُی از دل جون                             آیه وایی تو بیابون بیشی گفتم رو چیشم

گف می باس پُی پَتی اقد بُدُوی ئی بَرئوبَر                                تُ که از خَسگی داغون بیشی گفتم رو چیشم

گف می باس اگر نخواسم که تُ جون در ببری                           دیگه از هَسیُ از جون بیشی گفتم رو چیشم

وختی دید تو عشق ما شیله پیله نیس بُ خنده گف                 نمی خواد خیلی هراسون بیشی گفتم رو چیشم

آفتاب لب بون

یی داری دیدن می گن فلانی چه قشنگه                                نمدونن که یی دلی تو سینش هس مث سنگه

خُب بله دُرُسه خُشکله حرفی درش نیس                                می هر کی قشنگ شد تو کارش جفا وُ جنگه

نازش خوبه قِرش خوبه اَی بیذاره لفظش                                  هر کاری که برت خاس بُکُنه یه جاش می لنگه

زلفاش یه بار پخش می کنه یه بار می بنده                             هر ساعتی یی شِقیُ هر روزی یه رنگه

آخ قـــــیومته دیــــــــدنیه نازُ اداهـــــاش                                    وختی یی کمی می زدهُ مَسُ مَلَنگه

هر کاری می کنم بازم برم بونه می تراشه                               من چکار کنم اَی دلش از جُی دیگه تنگه

تقصیر خُدُمه دَسُم خُنده خوب می فهمه                                 آفتاب لب بون هَسَمُ باز دلُم می شنگه

رکُ راس بهم بوگو

رک راس بهم بوگو نَمخُ دیگه رودرواسی                                   روت چرُ کج می کنی می خُی بیگیم نمی شناسی ؟

می یادت نیس که بُ صد واهمه وُ دلواپسی                             آروم آروم امدیم بُ هم دوکون عکاسی

هنو عکسُی که گرفتیم دُسه تاش تو پَستوه                            ای نگاشون بکُنی اِنگُ کاسی ماس می تاسی

می یادت نیس تُ بری که ترست قایم کنی                              قُپتِ گُل گُلی کردی بُ گُلُی لَلَباسی

می یادت نیس که قسم خُردی به سیداج قریب                         که بهت سر می کنم بُ یی لباس کرباسی

او همه قُولُ قرار شرطُ شروط نَپِ چی چی بود ؟                        دِ بوگو جون آقات هیچی یادت نی راس راسی ؟

می تُ نمگُفتی بهم قدَ خدا دوسُم داری                                  چرُ امروز نمی ارزم واسه تُ یگ عباسی

گمونُم دوروغ نگم جُی دیگه پات رفته فورو                                رکُ راس بهم بگو نمخُ دیگه رودرواسی

شُلیم کرد

ماتم که چطو یی ماترنگکی من گول زد                        انگار عروسک یی رو سیا یی رو گُلیم کرد

من یی لُ قبُی لات بُ دسی پینه بسه                        لیم لیم قاپُم دُزیدُ بُردُم فُکُلیم کرد

گفتم ئی کارا قباحته منی نداره                                برخورد به تیریش قباشُ رف چغلیم کرد

باز ما رِ سر پُ وُ وُیساد کر دسم                                من مخمخه کردم که نگم هی سُکُلیم کرد

تُ که رفتی

 تُ که رفتی دلم هزار طرف دُوُندمش                          هر رو انگُ تُرتُری هی تو کوچا تُرُندمش

تُ که رفتی غم اومه که خونه خرابم بکنه                    آمو من گولش زدم از خونمون تارُندمش

تُ که رفتی اشک می خاس که آبروم ببره                   من بُ خنده ی الکی از تو چیشُم چکُندمش

تُ که رفتی اومدم تنُ تو باغ سالاری                           یادگاری که بُ هم کنده بودیم کرُندمش

تیکه کاغذی که واسم نوشتی کردی کر دیوال              مُچُنش کردم رفتم تُ حالام نخُدمش

غیر دُ تُ خاطره که هرگه یادم نمی ره                        هر چی که تو ذهن من بود ار سرم پرُندمش

گفتی ای تارکی بشه همدیگه رِ ماچ می کنیم             من چراغُی تیرک بُ تیرکمون شُکُندمش

سینه ریز رُد گُلی که هی بهش پُز می دادی                وختی دس پلکو می کردم مووات پُکُندمش

تُ تُنُستم به دلم همش مدارا کردم                            آخرش دیونه شد به کِسِ دیگه چاکُندمش