آفتاب لب بون

یی داری دیدن می گن فلانی چه قشنگه                                نمدونن که یی دلی تو سینش هس مث سنگه

خُب بله دُرُسه خُشکله حرفی درش نیس                                می هر کی قشنگ شد تو کارش جفا وُ جنگه

نازش خوبه قِرش خوبه اَی بیذاره لفظش                                  هر کاری که برت خاس بُکُنه یه جاش می لنگه

زلفاش یه بار پخش می کنه یه بار می بنده                             هر ساعتی یی شِقیُ هر روزی یه رنگه

آخ قـــــیومته دیــــــــدنیه نازُ اداهـــــاش                                    وختی یی کمی می زدهُ مَسُ مَلَنگه

هر کاری می کنم بازم برم بونه می تراشه                               من چکار کنم اَی دلش از جُی دیگه تنگه

تقصیر خُدُمه دَسُم خُنده خوب می فهمه                                 آفتاب لب بون هَسَمُ باز دلُم می شنگه