دیگه بَسه

دس از سرمون وردُ حیا کن دیگه بسه                         لجبازی نکن اخمت واکن دیگه بسه

زلفات نیوشون بخدا من می درُوشم                           قِجقِجیم نده نگی خدا کن دیگه بسه

بیذار بیبینم پُشتت را کردی بری چی؟                        هجرُمون نده نگی خدا کن دیگه بسه

هی ریپس نگام چرُ می کنی ای می گی قری؟           ول کن بُوُ یی ذره وفا کن دیگه بسه

باز گلگی باز بوگونگو باز ازی حرفا                               از ئی مخمصُو ما رِ راها کن دیگه بسه

خاطر خایی ما مثل جوونی ئی روزا نیس                     ای نازی داری بری اونا کن دیگه بسه

ما که بازیچه دس تُ نیسیم ئی چه وـــَضه                   نَپ بِیذُ بُرُ شر کوتا کن دیگه بسه

خواسگاری

از گیسُی شلالُ ابروی هلال                                     بایه بگم هزار ماشالُ به ئی جمال

رف دُزانو عین گُمپ گل نشس                                  آفرین صد باریکلُ به او کمال

پیشونیش شد قُبه قُبه پر عرق                                 وختی شد پچپچه از عشق وصال

تُ حالاش همه ی چی باب میلُمه                             کاش تُ آخر پیش بره به همی روال

صد تُمن پول می ندازم من تو ضری                             ای کارُم تموم بشه یا ذالجلال

هر دقیقه ش قد یی سال می گذره                           چرُ زودتر نمخونن خطبه ی حلال

اُی شُمُ

ئی کارا جاش ئی برا نی ای شُمُ                               جُی ئی جور دردسرا نی ای شم

ای می خی پُز بیدی بُرُ کوچی دیگه                           هیشکی ئی دُور بر نی اُی شُمُ

جُی افاده کردن بادُ بُوروت                                         تو محله ی فقرا نی اُی شُمُ

تیکاری مرکه بار کردنته                                            نَ دیگه ازی خبرا نی اُی شُمُ

ئی روزا همه ی چیا عوض شده                                دیگه مثل پیشترا نی اُی شُمُ

باز می گم پنبه رِ از گوشت در آر                                ئی کارا جاش ئی برا نی اُی شُمُ

پاش سُریده

می گه پاش بری بچه ی مشتی غضنفر سریده            وُی که روش سیا بشه ئی دختره ی گیس بریده

تو کوچُو آبرو نیذُشته بری اهل خونه                            ما تُ مبهوته آدم از کارئی ورپریده

دسشون تو دس هم هر رو پسین می رن کوچه            ما که هرگز ندیدیم ئی جور بچُی چیش دریده

پریشب رفته بوده تُ نصفه شب نتکخونه                      بُ هزار قِر فِرُ سرخاب سفیداب خیر ندیده

والُ از دختر مُینه ی ئی کارا قباحته                            ابروش وسمه گذشته تو چیشاش میل کشیده

گفتمش جون دلم ئی اقتِضُی جوونیشه                      بُرُ شر دُرُس نکن یی چی نگو نسنجیده

کِــلِنجُم جُویدم

همیطو چیش انتظار در پُییدم                                    بسکه تو سرم نشسم چُیدم

هی ها کَک کردم رفتم تو خُدُم                                  کف دسام به همدیگه سُویدم

یی سایه ی افتاد گفتم خُدشه                                 همی که کر درو واز شد دویدم

هولکی خُدُم رسُندم دم در                                       رو یخا از بی حواسی سُریدم

تُ دیدم بد جوری از خُدش وارف                                 از پشیمونی کِلِنجُم جویدم

یی چی گف که خیلی من دمغ شدم                          وُیسادم خوب تو چیشاش کویدم

گفتمش شانومه آخرش خُشه                                  دیگه برگشتم ازش دل بریدم

گف بی نظیره

گف ماشال نوم خُدُ قدُّم مثال سرو نازه                        گفتمش زلفت چطو گفتم شب یلدا درازه

گفتمش از بادُم سبز چیشات؟ گف بی نظیره               گفتمش از طاق ابرو؟ گفتم اینجو جُی نمازه

گفتمش برق نگاهت ؟ گف آتیش تُندُ خرمن                 گفتمش بری چی چی؟ گفتم اینا عاشق گدازه

گفتمش از لب برم یی چی بوگو گف اِنگُ پِسه              گفتمش بیشتر بوگو گفتم زِ تعریف بی نیازه

گفتمش نَپ صورت تُ مجلس شورای حُسنه                گف هابله دلبر تُ پیش خوبون سرفرازه

گفتمش از مهربونی از وفا یرزی نگفتی                       گف ئی حرفا گفتنی نیس پیش مقبولا یه رازه

گفتمش آب شد دلم از انتظار گفتم می فهمم              گفتمش چارش چیه ؟ گفتم خداوند چاره سازه

اَی دلُم وِلُو نبود

ما تُ حیرون مث یی تخته شکسه ی رو اُوَم                 کاکُ حقم بوده لابد بایه همطو بُسُوم

ای دلُم ولو نبود خُدش نمی نداخ تو هچل                    که منم تی دمبالش پُی پتی هر روز بُدُم

می ایطو دلم پلاچه ؟ هر جُ شد سر می کشه             باس منم پشت سرش همه ی جاها رِ واکُوم

هی اشاره ش می کنم ری پس سقلمه ش می زنم     طاقتم طاق شده همه ش کلنجُم می جوم

کُترُمُم کرده وُ اصلاً نُــطُــقُــم در نمی یاد                      چیشُم رو هم گذاشته م به خیالش که خُوم

عاجز بی جز شدم بسکه تو سرمُ پلکیدم                     شبُ روز نمی شناسه من همی رُودار تو رُوم

بی خُدی منتــرُمون کرده بُ حرفی قلونی                    نمی فهمم چی چیم نَ مَشت مَشتم نَ رُوم

پیله کرده ئی روزا به درس عشق عاشقی                   نم چطو برت بگم منم همونجُو کُتُوم

یادِت هَس یُ نَعَ ؟

کش اول که نگام کردی یادت هس یُ نع ؟                   چه نگُی به قد بالام کردی یادت هس یُ نع

گفتمش هابله من یادمه از خُدت بوگو                         بُ چه جادووی سیام کردی یادت هس یُ نع

گف تُ اول اومدی کنار باخچه ویسادی                        زیر لب بهم سلام کردی یادت هس یُ نع

گفتمش اووَخ که حسسنات ننه ت قطار می کرد           تو شُمردن تُ تو پام کردی یادت هس یُ نع

گف اگر دُرُس نبود تُ چِرُ نرفتی؟ گفتمش                    من که رفتم تُ صدام کردی یادت هس یُ نع

گف ئی حرفا چی چیه تُ که تُ تو دالون دم رُو              التماس به زن کاکام کردی یادت هس یُ نع

گفتمش دروغ می گن نقل ئی حرفا که نبود                 تُ بُ افسون من رام کردی یادت هس یُ نع

گف تُ از ترس همیطو چیش تو چیشام دوخته بودی      تُ شدم راضی داعام کردی یادت هس یُ نع

بخدا او راس می گف اُی دل صاحب مرده من                هم تُ آخر من خام کردی یادت هس یُ نع

بَری چی ؟

اصلاً تُ قبُی وَواری بر می کنی بری چی؟                   اصلاً چادر عاریه سر می کنی بری چی؟

حیف ئی مووات نیس که قایم کردی تو چارقد               بی برمون از خرمن زر می کنی بری چی؟

ای خُدت چادرپیچ می کنی که روت نبینن                    هی ریپس نگی ئی بر اوبر می کنی بری چی

می سگ تو چیشاته که ایطو همه رِ گرفته؟                 یی بیله جوون دربه در می کنی بری چی

خون شد دلم از حرکت کجد ارُ مریزت                         اُی کره تُ ما رِ خون جیگر می کنی بری چی

یی عمری که از عشو بُوُی بُوام سوزندی                     انگشت نشون سر گذر می کنی بری چی

مر کِسِ دیگه ی ای تو دلت جوونه کرده                       ما رِ ئی میونه جون به سر می کنی بری چی

صد کش اومدم زاغ سیات چوب زدم من                      ای چیا بشه می گم که قر می کنی بری چی