پاش سُریده

می گه پاش بری بچه ی مشتی غضنفر سریده            وُی که روش سیا بشه ئی دختره ی گیس بریده

تو کوچُو آبرو نیذُشته بری اهل خونه                            ما تُ مبهوته آدم از کارئی ورپریده

دسشون تو دس هم هر رو پسین می رن کوچه            ما که هرگز ندیدیم ئی جور بچُی چیش دریده

پریشب رفته بوده تُ نصفه شب نتکخونه                      بُ هزار قِر فِرُ سرخاب سفیداب خیر ندیده

والُ از دختر مُینه ی ئی کارا قباحته                            ابروش وسمه گذشته تو چیشاش میل کشیده

گفتمش جون دلم ئی اقتِضُی جوونیشه                      بُرُ شر دُرُس نکن یی چی نگو نسنجیده